معنی سینه کش در فرهنگ فارسی عمید

جای پهن و هموار در دامنۀ کوه مثلاً سینه کش کوه، سینه کش آفتاب: کنایه از جای رو به آفتاب، جای مسطح که خورشید بر آن بتابد

معنی سینه کش در لغت نامه دهخدا

آنکه سینه را بر زمین یا چیز دیگر بساید. (آنندراج) (بهار عجم). آنکه به سینه راه رود:، چون ابر بهاری بزمین سینه کش آید، شوکت شده از بس که گران بار نگاهم.، محمد اسحاق شوکت (از آنندراج).، - سینه کش رو به آفتاب، در معرض آفتاب. (فرهنگ فارسی معین).، - سینه کش کوه، شیب تند و تیز کوه. (فرهنگ فارسی معین)

معنی سینه کش در فرهنگ لغت هوشیار

یا سینه کش آفتاب. رو به آفتاب در معرض آفتاب. یا سینه کش کوه. شیب تند و تیز کوه

معنی سینه کش در فرهنگ فارسی معین

جای هموار و معمولاً شیب دار، سینه کش آفتاب: رو به آفتاب، در معرض آفتاب، سینه کش کوه: شیب تند و تیز کوه

معنی سینه کش در فرهنگ واژه مترادف متضاد

پهلو، دامنه، دامنه کوه

معنی سینه کش در فرهنگ گویش مازندرانی

زدن، سربالایی، دامنه

معنی سینه کش - جستجوی لغت در جدول جو

سینه کش

فرهنگ فارسی عمید

سینه کش

لغت نامه دهخدا

سینه کش

فرهنگ لغت هوشیار

سینه کش

فرهنگ فارسی معین

سینه کش

فرهنگ واژه مترادف متضاد

سینه کش

فرهنگ گویش مازندرانی

سینه ریش

آنکه دلش از غم و اندوه آزرده باشد، دل ریش

فرهنگ فارسی عمید

کینه کشی

انتقام جویی، به دنبال انتقام بودن، انتقام گیری، کینه خوٰاهی، کینه جویی، کینه توزی

فرهنگ فارسی عمید

کینه کش

انتقام جو، کسی که به دنبال انتقام است، کینه ور، پرکین، کینه خوٰاه، کینه جو

فرهنگ فارسی عمید

سرمه کش

کسی که سرمه به چشم بکشد، میلۀ باریکی که با آن سرمه به چشم می کشند

فرهنگ فارسی عمید

دانه کش

دانه کشنده، برای مثال میازار موری که دانه کش است / که جان دارد و جان شیرین خوش است (فردوسی - ۱/۱۲۰ حاشیه)

فرهنگ فارسی عمید

سینه زن

کسی که در ایام عزاداری با دست بر سینۀ خود بزند و عزاداری کند

فرهنگ فارسی عمید

خیره کش

ویژگی کسی که بیهوده و بی سبب مردم را می کشد، ستمگر، ظالم، بیدادگر، جبّار، ستمکار، گرداس، جائر، ستم کیش، ظلم پیشه، جفا پیشه برای مثال جهان سوز و بی رحمت و خیره کش / ز تلخیش روی جهانی ترش (سعدی۱ - ۵۶)

فرهنگ فارسی عمید

کیسه کش

کسی که در گرمابه بدن مردم را کیسه می کشد، دلاک

فرهنگ فارسی عمید

شیره کش

کسی که شیره می کشد، آنکه شیرۀ تریاک دود می کند

فرهنگ فارسی عمید

خیره کش

(خُ)

بی باک. ظالم. آنکه بدون جهه و سبب و تقریب و بابیرحمی مردم کشد. ضعیف کش. بی نواکش. آزارکننده مردم. (از ناظم الاطباء) :
خیره کشا بدمنشا ظالما
این همه نیکان مکش و بد مکن.
خاقانی.
این خیره کشی ست مارسیرت
و آن زیربری است موش دندان.
خاقانی.
من از این خیره کش فراق هنوز
دیت وصل نستدم دریاب.
خاقانی.
گفت فلان پیر ترا درنهفت
خیره کش و ظالم و خونریز گفت.
نظامی.
جهانسوز و بیرحمت و خیره کش
ز تلخیش روی جهانی ترش.
سعدی.
گهش جنگ با عالم خیره کش
گه از بخت شوریده رویش ترش.
سعدی.
بوالعجب بود که نفسی بمرادی برسید
فلک خیره کش از جور مگر بازآمد.
سعدی.
چشمش بتیغ غمزۀ خونخوار خیره کش
شهری گرفت قوت بیمار بنگرید.
سعدی

لغت نامه دهخدا

چگینه کش

(چ نِ کُ)

دهی از دهستان همت آباد شهرستان بروجرد که در 14 هزارگزی جنوب خاوری بروجرد و 7 هزارگزی خاور راه شوسۀ بروجرد به دورودواقع است. جلگه و معتدل است و 117 تن سکنه دارد. آبش از رودخانه. محصولش غلات و برنج. شغل اهالی زراعت وراهش مالرو است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 6)

لغت نامه دهخدا

چینه کشی

(نَ / نِ کَ / کِ)

شغل چینه کش. کار دیوار گلی ساز. دیوارکشی. دیوارسازی. دیوارگری. کشیدن دیوار گلی

لغت نامه دهخدا

بیله کش

(لَ/ لِ کَ / کِ)

مرکّب از: بیله + کش، چوب خرد سرپهن که بدان گل از بیل بسترند. (یادداشت مؤلف)

لغت نامه دهخدا

چینه کش

(پُ تَ / تِ)

چینه ساز. آنکه دیوار از رده های گل برآرد. بنائی که کار او ساختن چینه است. آنکه دیوار گلی کند. بنّا که چینه کشد. که چینه برآرد. که دیوار گلی سازد. که چینه کند باغ و خانه و جز آن را. دیوارگر. (یادداشت مؤلف). در منتهی الارب در ذیل کلمه رهّاص آمده است: دیوار گلین ساز. و در المنجد چنین آمده: الرهص من الحائط: اول صف منه الطین الذی یبنی به والرهّاص عامله

چینه ساز. آنکه دیوار از رده های گل برآرد. بنائی که کار او ساختن چینه است. آنکه دیوار گلی کند. بنّا که چینه کشد. که چینه برآرد. که دیوار گلی سازد. که چینه کند باغ و خانه و جز آن را. دیوارگر. (یادداشت مؤلف). در منتهی الارب در ذیل کلمه رهّاص آمده است: دیوار گلین ساز. و در المنجد چنین آمده: الرهص من الحائط: اول صف منه الطین الذی یبنی به والرَهّاص عامله

لغت نامه دهخدا

کینه کش

(تَهْ بَ)

تلافی کننده بدی. (برهان). تلافی کننده بدی و منتقم. (ناظم الاطباء). انتقامجو. کین کش:
وز آن پس به پیشت پرستاروش
روم تا به پیش شه کینه کش.
فردوسی.
به نزد بزرگان سالارفش
دلیران اسب افکن کینه کش.
فردوسی.
بدو گفت کین شاه خورشیدفش
که ایدر بیامد چنین کینه کش...
فردوسی.
به پذرفتن چیز و گفتار خوش
مباش ایمن از دشمن کینه کش.
فردوسی.
ز بدخواه و از مردم کینه کش
توان دوست کردن به گفتار خوش.
اسدی.
خستۀ آسمان کینه کش است
بستۀ روزگار غدار است.
مسعودسعد.
گفت شنیدم که سخن رانده ای
کینه کش و خیره کشم خوانده ای.
نظامی.
پادشاهان که کینه کش باشند
خون کنند آن زمان که خوش باشند.
نظامی.
گر بزد مر اسب را آن کینه کش
آن نزد بر اسب زد بر سکسکش.
مولوی (مثنوی چ رمضانی ص 201).
صدهزاران طفل کشت آن کینه کش
وآنکه او می جست اندر خانه اش.
مولوی.
و رجوع به کین کش شود، جنگجو. جنگاور. مبارز. دلیر:
تو برخیز اکنون از این خواب خوش
برآویزبا رستم کینه کش.
فردوسی.
به مهمان چنین گفت کای شاه فش
بلنداختر و یکدل و کینه کش.
فردوسی.
چو او کینه کش باشد و رهنمای
سواران گیتی ندارند پای.
فردوسی.
چون به صف آید کمان خویش دهد خم
از دل شیران کینه کش بچکد خون.
فرخی.
چنان تا از آن لشکر کینه کش
بیفکند بر جای هفتادوشش.
اسدی

لغت نامه دهخدا

کینه کش

(نَ / نِ کَ / کِ)

نام روز دوازدهم است از ماههای ملکی. (فرهنگ جهانگیری) (برهان). نام روز دوازدهم از هر ماهی. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

سرمه کش

کسی که به چشمهای خود سرمه کشیده باشد، آنکه چشمان دیگران را سرمه کشد، روشن کننده چشم بینایی دهنده، شب تاریک

فرهنگ لغت هوشیار

کینه کشی

انتقام جویی

فرهنگ لغت هوشیار

کینه کش

کین کش: بنزد بزرگان سالار فش دلیران اسپ افکن و کینه کش

فرهنگ لغت هوشیار

سینه زن

آن که در ایام عزاداری در جزو دسته مخصوص با دست بر سینه برهنه خود زند (به علامت سوگواری)

فرهنگ لغت هوشیار

گیوه کش

حامل گیوه، شخصی که چون کفشها را از پا در آورند باو سپارند (مخصوصا در بقعه ها و مزارات) : تا کی ز دست بینیت ای غول گیوه کش از روی این و آن بملامت خجل شوم. (شفایی آنند. لغ)، کسی که بر زیره چرمی یالته یی گیوه رویه بافته از ریسمان پنبه یی کشد و آنرا بصورت پا افزار درآورد گیوه دوز

فرهنگ لغت هوشیار